Sahi...Aylardır bir başörtüsü nedeniyle ayağa kalkmış bir memleketteyiz.Ne şeriat çığırtkanlığı düştü dillerden,Ne laiklik elden gidiyor ağıtları,Ne “Go Home” sloganları sustu,Ne işgal ediliyoruz nidaları...
Gerçekten kimdi bu devleti düşman gibi gösteren?Hangi "kahramanlar" KKTC'yi Rum’a şikâyete koştu?Hangi "vatanseverler" Türkiye’yi hain gibi pazarladı?
Ama “Çocukları siyasete karıştırmayız” diyen o meşhur sendikacılar...İlk fırsatta çocukları siyasete hop diye alet ettiler.Okul kapılarında ayrımcılık başladı.
Ama sorsan: “Faşist ve şeriatçı eller düğmeye bastı” diyorlar.İyi de ne olmuştu da herkes bir anda gazete manşeti gibi konuşmaya başladı?Ortaokullu bir öğrenci, son üç ayında başörtüsüyle okula gelmek istemiş.Gayet çözülebilir bir mesele.Ama ne oldu?Sendikanın demir kapısı öğrencinin yüzüne kapatıldı.Ateş orada yandı, büyüdü, genelleşti, greve dönüştü.“Ankara istedi” dediler.“Ankara elini çeksin” diye bağırdılar.Gerçekten bu açıklamalar bilinçli mi yapıldı yoksa bam teline basan hamasi sözlerle halk sokağa mı döküldü?Sonuç ne mi oldu?Çocuk başka bir okula geçti.Yani o büyük zafer(!), çocuk açısından kayıpla bitti.Ama sendikaya göre:KAZANAN ONLARDI.Tebrikler!
Şimdi dönüp soralım:Bu ülkeyi kim karıştırmak istedi?Türkiye Cumhuriyeti gerçekten bu kadar hakareti hak etti mi?Kimdir insanlara kendi milletini öcü gibi gösteren?Hangi grup KKTC’yi Rum liderine şikâyete gitti ve ertesi gün işler karıştı?Cumhurbaşkanlığı seçimleri öncesinde çocuklarımıza “laiklik kalkanı” yapılıp, milletin tüm hassasiyetini ayaklandırmak için düğmeye basan kimdi?Bu iş gerçekten bir sendikanın küçük ihalesi miydi, yoksa daha büyük bir organizasyonun parçası mıydı?
Üstüne bir de eylemlere siyah tişörtüyle ve terlikleriyle katılan çocuklar...O çocuklara tişörtü giydiren öğretmenler...Peki Atatürk’ün şu sözünü nereye koyacağız?
“En hakiki mürşit ilimdir, fendir.”Bilim fuarı TEKNOFEST’i boykot etmek mi kaldı o sözün gereği?
Çocuklara sordunuz mu?Yoksa yanan ateşin etrafındaki alkışların cazibesiyle mi hareket ettiniz?Birileri kazanırken çocuklarımızı kaybettik belki de...Bugün okulların önünde uyuşturucu satılıyor.Çocuklarımız akran zorbalığına uğruyor.Eşit haklara sahip değiller.Ve aralarındaki uçurum büyüyor.Eğer bir ateş yakılacaksa...Bu konular için yakalım.Ama çocuklar siyasete siper ediliyorsa...O ateş, sonunda hepimizi yakar.Bu ülkenin ayrışmaya değil, toparlanmaya ihtiyacı var.Millî değerlerini unutmadan,Yan yana yürüyen insanların birbirine siper olduğu günleri hatırlayarak...Ve en önemlisi:Türkiye düşmanlığı, kimseye zerre kadar kazandırmaz.Türkiye düşmanlığıyla bir yere varacağını sananların da...Yakın geçmişe bakmaları yeterli olacaktır...